Makaroniki wywodzą się z Włoch i Francji. Już w
XIII w. w Lotaryngii i Kraju Basków pieczono ciastka z mielonych migdałów z
dodatkiem miodu i białek jaj, czasem także z niewielkim dodatkiem masła, mąki,
drożdży, miodu, śmietany, żółtek, czekolady, kakao, bakalii, przypraw
korzennych. Zamiast migdałów używane są niekiedy mielone orzechy włoskie,
laskowe, ziemne, mak, pistacje, pestki dyni, nasiona słonecznika, a nawet płatki
owsiane, wiórki kokosowe lub pokruszone sucharki. Makaroniki piecze się w
niskiej temperaturze w formach lub na blasze. W zależności od czasu pieczenia i
użytych składników mogą być one kruche i chrupiące lub miękkie, o strukturze
przypominającej marcepan. Po ostudzeniu przekłada się je czasem kremami,
dekoruje polewą, lukrem lub posypuje cukrem pudrem.
Makaroniki, początkowo stanowiące pokarm biedaków,
z czasem zyskały uznanie wśród zamożnych i zaczęły pojawiać się na stołach możnowładców
i monarchów. W okresie odrodzenia znane i cenione były w całej Europie i w
krajach arabskich. Obecnie we Włoszech każdy region posiada swój własny przepis
na makaroniki i uznaje go za jedyny oryginalny.
Makaroniki zaczynają pojawiać się
na weselach, w postaci ozdób tortów, jako jadalna dekoracja, ale można
wykorzystać je także na wiele innych sposobów, np. w słodkim bufecie i jako
prezenty dla gości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz