Historia obrączek

Historia obrączki sięga tak starych czasów, że prześledzenie jej jest dziś praktycznie niemożliwe. Kiedyś traktowano ją jako talizman przynoszący szczęście, a starożytni Egipcjanie wierzyli, że kołowy kształt pierścionka był znakiem nie mającej początku i końca miłości. Najstarsze znalezione w Egipcie obrączki wykonane były z żelaza, zaś pierwsze złote obrączki zaczęli wykonywać Izraelici w pierwszym tysiącleciu przed naszą erą. Pierwotnie panował zwyczaj noszenia obrączki na lewej ręce, który wywodził się z antycznych wierzeń - uważano bowiem, że w tym palcu znajduje się delikatny nerw który prowadzi prosto do serca. 

Obrączki

 

Zwyczaj wymiany obrączek w czasie ceremonii ślubnej prawdopodobnie powstał w Rzymie, i był to symbol wzajemnego powiązania. W XIII w. w kręgach dworskich najbardziej popularnym podarunkiem wśród kochanków były pierścienie, ale dopiero kiedy ten zwyczaj został usankcjonowany przez Kościół, to zgodnie z prawem kanonicznym obrączka stała się dopełnieniem małżeństwa.

O obrączce z czystego złota czy platyny można zaś powiedzieć, iż symbolizuje wieczną i trwałą miłość oraz oddanie, jakimi mężczyzna przyrzeka obdarzać kobietę, którą sobie wybrał. Dziś obrączki noszą kobiety i mężczyźni. Ciekawostką jest fakt, że do pierwszej wojny światowej do ich noszenia zobowiązane były tylko kobiety, a narzeczone do momentu ślubu nie mogły przymierzać ani nawet oglądać obrączek.

Obrączki założone podczas ślubu na serdeczny palec prawej ręki, stają się zastawem danym jako rękojmia. Dla upamiętnienia tego ważnego w życiu wydarzenia często na wewnętrznej stronie obrączki grawerowana jest data ślubu, inicjały lub dewiza, która ma przyświecać małżonkom.